ประโยคฮิตติดปาก โคนัน ดูตอนไหนก็ได้ยิน

เป็นการ์ตูนที่หลายคนติดตามมายาวนานจริงๆ ซึ่งแม้จะผ่านมาหลายปี แต่ในการ์ตูนนั้น โคนัน ก็น่าจะผ่านเวลาในตอนนั้นมาแค่เทอมเดียวโดยประมาณ

ประโยคฮิตติดปาก โคนัน ยอดนักสืบจิ๋ว

Conan Edogawa

หลักฐานที่อยู่ รหัสลับ กลอุบาย การต่อรอง

ผู้มองเห็นความจริง มีเพียงหนึ่งเดียว

ถึงจะตัวเป็นเด็ก แต่สมองเป็นผู้ใหญ่

ชื่อของเขาคือ ยอดนักสืบ โคนัน

1. ปีศาจถูกอัศวินผู้พิทักษ์ธรรมะลงโทษก็จริง แต่อัศวินที่เปื้อนเลือดอันชั่วร้าย ก็หมายถึงสิ่งที่ทำให้อัศวินจมลึกลงไปในความชั่วด้วย

2. การคลี่คลายคดีน่ะ ไม่มีแพ้หรือชนะ ไมมีหนึ่งหรือสอง มีแต่ความจริงเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

3. นักสืบที่ต้อนคนร้ายจนมุมจนถึงต้องฆ่าตัวตายในที่สุด ไม่ต่างอะไรกับฆาตกรหรอก

4. จอมโจรก็คือ ศิลปินผู้สร้างสรรค์การขโมยสิ่งที่ต้องการอย่างวิจิตรงดงาม นักสืบก็คือคนทีคอยเกาะตามดูผลงาน เป็นแค่นักวิจารณ์ธรรมดาๆเท่านั้น

5. ปริศนาที่คลี่คลายไม่ได้…ไม่มีอยู่บนโลกนี้แน่นอน

6.จุดเล็กๆ ที่มองข้ามได้ง่าย มักจะสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด

7. คำว่ายุติธรรมน่ะนะ ไม่ใช่แค่คำพูดโก้ๆ ที่หลุดออกจากปากเท่านั้นแต่มันเป็นสิ่งที่ต้องยึดมั่นไว้ในใจของเราเสมอ

8. แม้แต่กระจกที่สะท้อนทุกอย่างตรงไปตรงมา ยังไม่อาจสะท้อนตัวตนที่แท้จริงได้

9. พวกทริกก็เหมือนกับปริศนาอักษรไขว้ที่คนคิดขึ้น คิดกันไปคิดกันมาได้คำตอบก็ตั้งเป็นทฤษฎีเยอะแยะมากมาย แต่เหตุผลที่คนฆ่าคนถึงจะตั้งทฤษฎีขึ้นอย่างไงก็ไม่เข้าใจ ถึงจะเข้าใจได้ก็ทำใจยอมรับไม่ได้อยู่ดี

10.สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ได้ความรู้นั้นมาจากใคร แต่อยู่ที่การนำความรู้นั้นมาใช้มากกว่า

11.ใครๆ ก็มีชีวิต ตัวเราก็มีชีวิต ชีวิตเป็นสิ่งที่มีค่า ที่ให้ใครขโมยไปไม่ได้เด็ดขาด ขึ้นชื่อว่าพรากชีวิตก็คือการฆ่าคนทั้งนั้น แม้จะเป็นชีวิตของต้วเองก็ตาม

12.ถ้าตัดความเป็นไปไม่ได้ออกไป สิ่งที่เหลือแม้จะไม่น่าเชื่อเพียงใดก็ตาม แต่มันก็คือความจริง

13.คำว่ากล้าหาญเป็นคำแห่งคุณธรรม หมายถึงขจัดความกลัวของตนเองและลุกขึ้นสู้…เอามาใช้กับเหตุผลในการฆ่าคนอย่างนี้มันไม่ถูก

14.ดอกไม้เป็นสิ่งที่บอบบาง ถึงจะพยายามหวังดีล้อมรั้วกันลมกันฝนให้มัน แต่เมื่อใดที่มันขาดแสงแดดที่อบอุ่น มันก็ต้องเฉาตายอยู่ดีหรือถ้ามีพายุมา ถึงจะมีรั้วที่แข็งแรงก็ไม่สามารถจะป้องกันอะไรได้

15.คนที่จะประสบความสำเร็จได้คือคนที่รู้จักโอกาส ถ้าจะมัวรอให้โอกาสแบบเดิมๆกลับมาใหม่ รอยังไงโอกาสก็ไม่กลับมาหรอก

16.ตัวต่อในจิ๊กซอว์ถึงมันจะเป็นชิ้นเล็กๆ แต่ดูแล้วต่างกัน แต่ถ้าลองหมุนปรับดูหลายๆ มุมยังไงมันก็ต้องลงล็อกได้แน่นอน คำให้การที่ต่างกันของพยานแต่ละคนก็คือตัวต่อของรูปพรรณคนร้ายที่เราจะต้องนำมาใส่และทำหายไม่ได้แม้แต่ชิ้นเดียว

17.ความอมตะ ไม่แก่ตายเป็นเรื่องเพ้อฝัน เมื่อชีวิตมีความจำกัดก็ควรถนอมมันไว้ ยิ่งมีจำกันก็ต้องยิ่งพยายามดิ้นรน

18.การกระทำของคุณไม่ใช่การแก้แค้นให้ลูกชายเลย ไม่ใช่เพื่ออะไรทั้งนั้นเป็นแค่ความพอใจของตัวเอง เห็นชีวิตเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น

19.A secret makes a woman woman… ผู้หญิงที่มีความลับเป็นอาภรณ์ จะมีเสน่ห์ขึ้นเยอะทีเดียว

20.อย่าหนีจากชะตาชีวิตของเราเด็ดขาด

21.การอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ ต้องคอยกลัวว่าไม่รู้เมื่อไหร่จะถูกเจอมันน่าเบื่อซะจริงๆ

22.การรับรู้จิตสังหารของคนได้เป็นซิกเซ้นต์ของคนเป็นนักสืบ

23.จำเป็นด้วยหรอที่ต้องมีเหตุผล ที่คนฆ่าคนคืออะไรนั้นยังไม่รู้เลยแล้วเหตุผลที่คนช่วยคน… จะมีคำอธิบายตามหลักเหตุผลได้ยังไง

24.เปล่า…ผมไม่ได้บอกให้คุณลืม คุณจะเดินไปข้างหน้ารึเปล่ามันก็เรื่องของคุณ แต่ถ้าคุณลืมเรื่องของพ่อคุณไปแล้ว เขาต้องตายจริงๆนะสิ

25.ความทรงจำที่มีต่อคนที่จากไปมันจะถูกเก็บไว้อย่างสวยงาม และคงอยู่ในใจไปจนตลอดชีวิต

26.จงเป็นตำรวจที่มีคุณธรรม ปกป้องบ้านเมืองและประชาชน อย่าปล่อยให้ความเคียดแค้นส่วนตัวมาครอบงำ ไม่ว่าจะเป็นกรณีใดๆ ก็ตาม เพราะว่าคนเราทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน

27.ถ้ามันเป็นความทรงจำที่มีค่าล่ะก็ห้ามลืมเด็ดขาด เพราะคนที่ตายไปแล้ว เขาจะมีชีวิตอยู่ก็แค่ในความทรงำของเราเท่านั้น

28.คนบางคนไม่ใช่อยู่แค่ในหัวใจของเรา แต่เขาอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก

29.ถึงคนที่ทำจะเป็นตัวเธอเอง ฉันก็วางมือไม่ได้อยู่ดี เพราะฉันไม่อยากให้เพื่อนเก่าอย่างเธอต้องทรมานกับคำโกหกเศร้าๆนั้นไปตลอดชีวิต

30.ไม่มีใครดึงเวลาให้ย้อนกลับไปได้หรอก ถ้าหากยังดื้อดึงทำให้มันย้อนกลับ คนๆนั้นแหละจะถูกลงโทษ

31.พวกเราเป็นทั้งปีศาจและพระเจ้า เพราะพวกเราชุบชีวิตคนตายต่อต้านกระแสแห่งเวลา

32.แกในตอนนี้น่ะ ไม่ใช่ผู้รักษาคความเป็นธรรมหรอก แต่เป็นแค่ฆาตกรโหดกระหายเลือดที่แสนอัปลักษณ์ต่างหาก

33.จะช่วยคนน่ะ จำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ

34.Even if you are facing a bitter aspect oflife Drugs and murder are foul without any excuse…deserve a red card for a loser…แม้ว่าคุณจะเผชิญกับเรื่องเศร้าเพียงใดก็ตามยาเสพย์ติดกับการฆ่าคนก็เป็นวิธีสกปรกที่ไม่มีวันอภัยได้…สมควรที่จะต้องได้รับใบแดง

35.คำว่าแก้แค้นน่ะ มันก็เป็นแค่คำพูดเท่านั้นเอง ความรู้สึกซะใจน่ะแป๊ปเดียวก็หายแล้ว…เหมือนกับหิมะที่ตกลงมาบนฝ่ามือนั่นแหล่ะ

36.พระอาทิตย์ที่ตกดิน…ลมหายใจสุดท้ายของพระอาทิตย์…ที่ย้อมโลกนี้ให้กลายเป็นสีแดง ฉันจะต้องเจออีก ฉันจะต้องเจออีกสักกี่ครั้งกันนะ… สีที่ต้องชวนให้เศร้าใจแบบนี้…

37.ฉันต้องเจออีกสักกี่ครั้งกันนะ…สีที่ชวนให้เศร้าใจแบบนี้…

38.ยังไงคุณก็เป็นหมาป่าไม่ได้หรอก! ถึงแม้หน้ากากจะช่วยซ่อนใบหน้าของคุณได้ แต่มันก็ปิดบังนิสัยชั่วของคุณที่ดูถูกการตัดสินด้วยวิธีของมวยปล้ำอย่างคุณไม่ได้อยู่ดี

39.มายาไม่ใช่เวทมนต์…มันต้องมีเคล็ดลับอยู่แล้ว (จากเรื่องจอมโจรอัจฉริยะ)

40.ฟักทองต่างหากล่ะ… ครั้งแรกก็ยังงี้ทุกคนล่ะ ถ้าชินแล้วก็ไม่สนใจสายตาผู้ชมเองแหละน่า… เคยได้ยินมั้ยล่ะ ที่เขาเปรียบผู้ชมเหมือนฟังทองที่เรียงอยู่ในไร่ (จากเรื่องจอมโจรอัจฉริยะ)

การ์ตูน Detective Conan

41.จงอย่าหนีจากสายตาของผู้ชม…จงกล้าที่จะเผชิญกับมัน…ไม่มีครเข้ามาถึงในใจเราได้หรอก (จากเรื่องจอมโจรอัจฉริยะ)

42.บางทีโชคชะตาก็เป็นการแสดงเช่นกัน (จากเรื่องจอมโจรอัจฉริยะ)

43.Poker น่ะนะ…ไม่ว่าจะได้ไพ่ดีหรือจะไม่ได้ยังไงก็จะไม่แสดงออกทางสีหน้า…มายากลก็เหมือนกันถึงจะพลาดยังไง..แต่จะให้ผู้ชมรู้ไม่ได้เด็ดขาด (จากเรื่องจอมโจรอัจฉริยะ)

44.ความอดทนเป็นความกล้าอย่างหนึ่งเช่นกัน

45.ไม่อยากหนี…เพราะถ้าหนีจะไม่มีวันชนะเด็ดขาด

46.รู้ทั้งรู้ว่าจะต้องเสี่ยงและอาจจะนำอันตรายมาให้ตัวเอง…แต่มันก็คือสิ่งที่อบอุ่นที่เต็มไปด้วยความกล้านั่นเอง

47.พอพยายามจะปิดบังเรื่องโกหกอย่างหนึ่ง…ก็ต้องโกหกอย่างอื่นอีก และเรื่องโกหกนั้น..ก็อาจเปิดเผยขึ้นมาได้ในวันหนึ่ง

48.มันไม่ใช่พ่อมด..แต่มันมีเคล็ดลับ…เพราะมันคือมนุษย์ธรรมดา

49.การฆาตกรรมที่ไม่น่าเป็นไปได้… มันเป็นศิลปะอันชั่วร้ายที่ฆาตกรเป็นคนสร้างขึ้น…

50. ก็เหมือนกับนักสืบกับจอมโจรนั่นแหละ ถึงจะดูห่างไกลกันเหมือนฟ้ากับดิน แต่ถ้าเอาหลักพื้นฐานมาเทียบกันแล้วเรามันก็พวกคนที่ไม่มีมารยาทที่ชอบใช้ความอยากรู้อยากเห็นเป็นกุญแจผีคอยเปิดดูว่าใครแอบซุกซ่อนอะไรเอาไว้เหมือนกันนั่นแหละ

51. ตัดสินคนแค่ภายนอกน่ะไม่ได้หรอกนะ อย่างกุหลาบที่เห็นสวยๆ ก็ยังมีหนามเลย เพราะฉะนั้นต่อให้เป็นคนดีแค่ไหนก็ตามเราไม่มีทางรู้ได้หรอกว่าในใจของเขาคิดะไรอยู่กันแน่…

52. เหมือนหอยอาซาริเลยนะ… ไม่ว่าจะพยายามหลบซ่อนให้ดีแค่ไหน ก็ต้องมีร่องรอยหลงเหลือเอาไว้อยู่ดี… เรียกได้ว่า ยิ่งพยายามปิดบังเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นที่สะดุดตาเท่านั้น…

53. อย่าดูถูกชะตาชีวิตเป็นอันขาด เพราะหนทางที่ดูเหมือนโรยด้วยดอกกุหลาบ ก็มีขวากหนามได้เหมือนกัน

54. มนุษย์น่ะ มันถูกกำหนดชะตาชีวิตเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะนะ

55. สายลมไร้รูปร่างฉันใด สายน้ำก็ไร้รูปทรงฉันนั้น คดีฆาตกรรมจึงไม่มีวันสินสุด

56. เลิกบ้าซะทีเถอะ แกถือสิทธิ์อะไร ถึงได้ไปขีดเส้นชะตากรรมของคนอื่นเค้า

57. เพราะรักไงล่ะ เพราะว่าฉันน่ะ รักเธอยังไงล่ะ รักมากกว่าใคร…ในโลกนี้ยังไงล่ะ

58. สักวัน…ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ถึงตายก็ต้องกลับมา อยากให้เธอช่วยรอจนถึงวันนั้น…

59. ท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีที่ไหนให้คนทรยศอยู่หรอก

60. ในโลกนี้มีพระเจ้าด้วยเหรอ? ถ้าพระเจ้ามีจริงล่ะก็ คนที่มุ่งมั่นกับชีวิต ก็ต้องมีความสุขกันทุกคนน่ะสิ! ขนาดนางฟ้ายังไม่เคยยิ้มให้ฉันเลย แม่แต่ครั้งเดียว…

61. คดียิ่งซับซ้อนเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งชอบ เวลาไล่ต้อนคนร้ายรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจที่สุดเลย ได้ลองครั้งเดียวมันก็หยุดไม่ได้แล้ว “นี่แหละยอดนักสืบ”

62. แม้คดีทั้งหมดจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมไม่อาจหยุดมันได้ คือน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาจากดวงตาของนักสืบที่แสนอ่อนโยนคนนี้

63. คนสุดยอดในโลกนี้ไม่มีหรอก… ฉันมันก้อแค่ คนๆนึง…

64. แบบนั้นน่ะไม่ใช่เพื่อนหรอก เหมือนเครื่องขายน้ำอัตโนมัติมากกว่า พอใส่เงินเข้าไปก็ได้น้ำมาช่วยให้หายคอแห้ง แต่พอไม่ใส่ก็ไม่มีอะไรออกมา แต่เงินน่ะนะใช้ซื้อใจคนไม่ได้หรอก

65. ต่อให้วางแผนไวดีแค่ไหน สุดท้ายคนที่ได้หัวเราะก็ไม่ใช่คนร้ายอยู่ดี

66. คนเราเนี่ยเปลี่ยนกันได้จริงๆ นะพอตัวอยู่ห่างกัน ใจก็เปลี่ยนไปด้วย มันทรมานจริงๆเลย การที่ได้แต่รอเนี่ย

67. คำว่าลาก่อนเป็นคำที่เจ็บปวด เหมือนเข็มทิ่มแทงความรู้สึกของทั้งสองฝ่าย

68. เวลาเป็นอะไรที่น่ากลัว มันพาทั้งความสุขและความเศร้าไปจากเราพร้อมๆ กัน

69. อยากให้คดีฆาตกรรมมีแต่ในเกมหรือในละครแค่นั้นจริงๆ เพราะความเศร้าที่ต้องมีคนตายจริงๆ มันเทียบในเกมหรือละครไม่ได้เลย

70. การลักพาตัวเป็นการกระทำที่ต่ำช้าที่สุด พอๆกับการฆาตกรรมเลย ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด

71. เพราะการช่วยเหลือคนมันย่อมสำคัญกว่าการไล่จับคนอยู่แล้ว สิ่งที่เธอทำน่ะ เป็นเรื่องที่วิเศษมากเลยล่ะ

72. ภาษาถิ่นก็เหมือนเครื่องประดับที่ติดไว้ที่ภาษา… ถ้าอยากจะถอดออกก็ถอดได้แต่ห้ามทิ้งเด็ดขาด… เพราะว่ามันคือสาระสำคัญที่บ่งบอกว่า… พื้นเพของเธอโตมาจากที่ไหนยังไงล่ะ…

73. หมอนั่นนะ ก็แค่หัวขโมยที่สนุกกับการใช้ผ้าคลุมปิดหน้า ส่วนฉัน มีหน้าที่กระชากผ้าคลุมนั่นออกมาในฐานะของนักสืบคนหนึ่ง

74. เพราะคำพูดเป็นดาบ 2 คม หากใช้ผิดวิธีมันจะกลายเป็นอาวุธที่ชั่วร้ายได้ ขอให้พิจารณาจิตใจของอีกฝ่ายให้ดีก่อนที่จะใช้มันไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็ตาม

75. คนร้ายน่ะไม่ใช่เจ้าคิดหรอก… เพราะว่าเจ้านั่นจะไม่ขโมยชีวิตใครแน่นอน… (คำพูดนี้มันโดนใจรันคุงอ่ะเลยเอามาให้อ่านกัน)

76. เพราะใช้ปากกาเขียนลายเส้นก็เลยดูหยาบไปหน่อย แต่ผมชอบภาพ “วาตะขจี” ภาพนี้นะครับ… เพราะมันเหมือนกับภาพก่อนหน้านี้..ตรงที่มันเต็มไปด้วยความตั้งใจที่จะทำเพื่อช่วยใครบางคนน่ะครับ (คำพูดนี้ก็โดนอีกแล้ว^^)

77. ผู้ชายคนนั้นเลือกใช้เกลือไปในทางที่ผิด แทนที่จะใช้ความรู้สึกอย่ากฆ่า… แต่กลับทำให้มันแข็งขึ้น (ถึงมันจะไม่ค่อยโดนไม่ค่อยเด็ดอะไรมากมาย แต่มันก็คงจะเป็นประโยคที่เตือนใจได้ดีอานะ^^)

78. ผู้ที่แข็งแกร่งไม่ใช่ผู้ที่ชนะเสมอไป แต่ผู้ชนะคือผู้ที่แข็งแกร่ง

79. ไม่หรอก มันถูกแล้วล่ะ เพราะก่อนที่จะสรุปว่าใครตายต้องคิดไว้ก่อนว่าเขายังมีชีวิตอยู่นั่นล่ะ สิ่งที่ยอดนักสืบของยอดนักสืบควรจะมี

80. เรื่องที่คุณถูกหลอกผมเองก็สงสาร…แต่ว่า สต๊อปเปอร์ น่ะ ก็คือปราการสุดท้ายของทีม… เพราะไม่ว่าจะถูกตีจนเละหรือว่าถูกประณามจนไม่กล้ามองหน้าใคร… แต่เมื่อถึงหน้าที่ของเขาในการแข่งขันรอบต่อไป เขาก็ต้องขึ้นไปยืนบนเนินด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น! แต่กับคนที่ลืมตัวจนถึงขั้นฆ่าคนได้น่ะ… ผมเชื่อว่าคนแบบนั้นไม่สามารถจะแบกรับชะตากรรมของทีมได้ไหวหรอก

81. ที่แพนโดร่าเปิดกล่องก็เพราะอยากรู้ว่าข้างในมีอะไร… แต่กล่องสมบัติที่รู้ตั้งแต่ก่อนเปิดว่าอะไรอยู่ข้างในน่ะ… มันน่าเบื่อจะตายไป

82. Need not to know คุณไม่จำเป็นต้องรู้

83.เธอแน่ใจแล้วหรือ…เธออ่านแค่เรื่องย่อตอนต้นของนิยายก็เหมารวมตัวเองอ่านเรื่องทั้งหมดได้ทะลุปรุโปร่งแล้วอย่างนั้นน่ะเหรอ? โลกนี้มันลึกซึ้งและมีปริศนามากมายกว่าที่คิดนะ

ที่มา คุณ zien123

หน้าปกของเล่มที่ 1 ที่พิมพ์โดยโชงะกุกัง

เรื่องย่อ ยอดนักสืบจิ๋ว โคนัน

คุโด้ ชินอิจิ นักสืบนักเรียนมัธยมปลาย วัย 17 ปี ถูกขนานนามว่า “ยอดนักสืบแห่งปีเฮเซ” ได้แอบดูการเจรจาลับของชายชุดดำ โดยไม่ระวังว่าชายชุดดำอีกคนได้แอบลอบทำร้ายด้านหลัง แล้วถูกจับกรอกยาพิษที่ระบุว่าถูกผลิตภายในองค์กรของพวกเขา แต่ยาพิษนั้นกลับทำให้ชินอิจิตัวเล็กลงจนกลายเป็นเด็กอายุ 7 ขวบ และเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น เอโดงาวะ โคนัน

ด้วยความช่วยเหลือของ ดร.อากาสะ ฮิโรชิ และเพื่อสืบหาเบาะแสร่องรอยของชายชุดดำ และเพื่อนำยาแก้พิษกลับมา จึงได้ไปอยู่กับ โมริ รัน เพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กที่สำนักงานนักสืบโมริ ซึ่งคุณพ่อของรัน โมริ โคโกโร่ เป็นนักสืบเอกชน แต่ทว่าโคโกโร่เป็นนักสืบที่พึ่งพาไม่ได้เลย โคนันซึ่งเป็นร่างเด็กของชินอิจิจึงได้ใช้อุปกรณ์ที่ประดิษฐ์โดย ดร.อากาสะ ฮิโรชิ ช่วยคลี่คลายคดีต่างๆ แทนโคโกโร่เพื่อให้โคโกโร่มีชื่อเสียงขึ้นมา และรอผู้จ้างวานที่จะได้เบาะแสของชายชุดดำ

ชินอิจิเพราะอยู่ในร่างของเด็กจึงต้องกลับไปเรียนชั้น ป.1 ที่โรงเรียนประถมเทตันใหม่อีกครั้ง และได้ก่อตั้งขบวนการนักสืบเยาวชนกับเพื่อนร่วมชั้นอย่าง โยชิดะ อายูมิ, ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ, และ โคจิมะ เก็นตะ

การสืบหาชายชุดดำและยาแก้พิษของโคนันก็ได้ดำเรื่อยมา ได้เกิดคดีต่างๆ และค้นพบบุคคลสำคัญต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับพวกชายชุดดำมากขึ้นอย่าง มิยาโนะ อาเคมิ 1 ในสมาชิกปลายแถวในองค์กรชุดดำ มิยาโนะ ชิโฮะ หรือ ไฮบาระ ไอ มีโค้ดเมว่าเชอร์รี่อดีตสมาชิกองค์กรชุดดำและนักวิทยาศาสตร์ผู้ประดิษฐ์คิดค้นยา APTX4869 ที่ทำให้โคนันตัวเล็กลงอีกด้วย

อย่างไรก็ดียอดนักสืบจิ๋วโคนันเป็นการ์ตูนเรื่องยาวที่มีการดำเนินเรื่องราวคดี, ความสัมพันธ์และความรักของตัวละคร, และองค์กรชุดดำที่ดำเนินไปอย่างช้าๆ โดยยังไม่มีการกล่าวถึงตอนจบแต่ประการใด แต่ได้มีการแต่งฟิคตอนจบมากมายโดยแฟนคลับที่ติดตามโคนัน

หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น

ในปี พ.ศ. 2537 ตลาดหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นได้มีการปรากฏการ์ตูนแนวสืบสวนมากขึ้น หลังจากการตีพิมพ์การ์ตูนเรื่อง คินดะอิจิยอดนักสืบ อาจารย์อาโอยาม่า โกโชเริ่มที่จะวาดตัวการ์ตูนเรื่องยอดนักสืบจิ๋วโคนันในช่วงนี้ ผลงานบทแรกของเขาได้ปรากฏในนิตยสารการ์ตูนรายสัปดาห์โชงะกุกังโชเน็งซันเดย์ ในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ปีเดียวกัน อาจารย์อาโอยาม่า โกโชได้นำเค้าโครงเรื่องมากจากเรื่อง อาร์แซน ลูแปง, เชอร์ล็อก โฮมส์, และหนังซามูไรของ อากิระ คุโรซาวา

ระยะเวลาการคิดเนื้อเรื่อง

อาจารย์อาโอยาม่า โกโชเคยบอกไว้ว่าอาจารย์จะใช้เวลาเฉลี่ยในการคิดคดีใหม่ ๆ ในการ์ตูนราว 4 ชั่วโมง ถ้าคดีไหนยิ่งซับซ้อนมากก็จะใช้เวลามากกว่า 12 ชั่วโมง คดีทุกคดีจะประกอบด้วยหลาย ๆ บท และจะถูกคลี่คลายในตอนจบทุกครั้งโดยตัวละครจะอธิบายในรูปแบบง่าย ๆ อาจารย์อาโอยาม่า โกโชยังคงใช้ภาษาง่าย ๆ ให้ผู้อ่านได้ติดตามผลงานของเรื่องไปเรื่อย ๆ

หนังสือการ์ตูนเรื่องยาว

ยอดนักสืบจิ๋วโคนันได้กลายเป็นหนังสือการ์ตูนเรื่องยาวที่มีมากกว่า 900 บท โดยทุก ๆ บทได้ถูกรวบรวมโดยโชงะกุกัง โดยเล่มแรกได้ออกวางจำหน่ายเมื่อวันที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2537 และผู้ช่วยของอาจารย์อาโอยาม่า โกโช ก็ได้เขียนและจัดพิมพ์โคนันแบบ Side Story จำนวน 41 เล่มแล้วด้วยกัน

ยอดนักสืบจิ๋วโคนันได้ขอลิขสิทธิ์ในการตีพิมพ์ไปทั่วโลกเช่น จีน ฝรั่งเศส เยอรมนี อินโดนีเซีย ฟินแลนด์ และไทย โดยในสหรัฐอเมริกาได้ถูกตีพิมพ์โดยวีซ มีเดีย โดยได้ใช้ชื่อเรื่องว่า “Case Closed”

ฉบับการ์ตูนภาพยนตร์ (โคนัน เดอะมูฟวี่)

ยอดนักสืบจิ๋วโคนันฉบับการ์ตูนภาพยนตร์มีจำนวนตอนทั้งหมด 20 ตอนด้วยกัน (21 ตอน ถ้านับ ลูแปง ที่ 3 ปะทะ ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน – เดอะมูฟวี่) โดยถูกควบคุมการผลิต และผลิตโดย TMSN ทีเอ็มเอสเอ็นเตอร์เทนเมนต์, โยมิอุริ เทเลแคสติ้ง คอปอเรชั่น, สถานีโทรทัศน์นิปปอน, โชโปร, บริษัท โตโฮ จำกัด

โดยยอดนักสืบจิ๋วโคนันฉบับการ์ตูนภาพยนตร์ 7 ตอนแรกกำกับโดย โคดามะ เคนจิ, และตอนที่ 8 กำกับโดย ยามาโมโตะ ยาสุอิจิโร่ ยอดนักสืบจิ๋วโคนันฉบับการ์ตูนภาพยนตร์จะถูกฉายในเดือน เมษายนของทุก ๆ ปี

โดยชุดแรกถูกฉายในปี พ.ศ. 2540 คดีปริศนาระเบิดระฟ้า จนกระทั่งมาถึงยอดนักสืบจิ๋วโคนันฉบับการ์ตูนภาพยนตร์ตอนที่ 21 ซึ่งฉายในญี่ปุ่นเมื่อต้นปี (22 ตอน ถ้านับ ลูแปง ที่ 3 ปะทะ ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน – เดอะมูฟวี่) และในไทยเข้าฉายถึง 20 ตอนเมื่อปลายปี 2559 (21 ตอน ถ้านับ ลูแปง ที่ 3 ปะทะ ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน – เดอะมูฟวี่ เมื่อต้นปี 2557)