มาอ่านกันเลย… กับตำนานที่จะทให้เราทุกคนรู้จักถึงต้นกำเนิดของแม่มดมากยิ่งขึ้น ใครที่คิดว่าแม่มดมีแต่คนที่จิตใจร้าย ขอบอกเลยว่า คิดผิดมากค่ะ
เปิดตำนานแม่มด .. กว่าจะมาเป็นแม่มด
แม่มด ดำ-ขาว
เชื่อว่าทุกท่านคงรู้จักแม่มดกันดี ภาพลักษณ์ของแม่มดที่ติดตาเราดี มักเป็นหญิงแก่ แต่งกายด้วยชุดดำ มีความน่ากลัวและลี้ลับอยู่ในตัวเอง ชื่อของแม่มดก็บอกอยู่แล้วนะครับว่า ต้องเป็นผู้หญิงแน่นอน แถมเป็นผู้หญิงชนิดพิเศษ สามารถใช้เวทย์มนตร์คาถา ขี่ไม้กวาดเหาะไปมาได้ แถมยังแบ่งแม่มดออกเป็น แม่มดดำ – แม่มดขาว
คำว่าดำ – ขาว เนี่ย ไม่ได้หมายถึงสีผิว แต่เป็นลักษณะของเวทย์มนตร์ที่แม่มดใช้ และต้นสังกัดที่บรรดาแม่เจ้าประคุณแม่มดทั้งหลายสังกัดอยู่ต่างหาก
แม่มดดำ คือพวกที่เคารพบูชาซาตาน ( Satan ) และใช้เวทย์มนตร์โดยอาศัยความช่วยเหลือ จากบรรดาภูตร้ายวิญญาณชั่ว สตรีชาวฝรั่งทั้งหลายที่ฝึกเวทย์มนตร์คาถาแนวนี้ นับเป็นแม่มดดำหมดเลยครับ
ส่วนแม่มดขาว เป็นพวกที่นับถือสิ่งศักดิ์สิทธิเหนือธรรมชาติ (Supreme being) หรือไม่ก็อาศัยความช่วยเหลือจาก นางฟ้า นักบุญ รวมไปถึงวิญญาณของคนที่มีคุณธรรม
นี่แหละครับ คำจำกัดความของแม่มดแบบตะวันตก หลายท่านอาจจะสงสัยว่า แม่มดมีแต่ผู้หญิงไม่มีผู้ชายหรือ มีเหมือนกันครับ พวกนี้เราจะเรียกว่าพ่อมดหรือ warlock ตัวอย่างของ warlock ที่รู้จักกันดีก็คือเมอร์ลิน พ่อมดเฒ่าที่ปรึกษาของพระเจ้าอาร์เธอนั่นเอง
คำว่า “Witch” หรือแม่มดแผลงมาจากคำว่า “wit” ในภาษาแองโกลแซกซอน หมายถึง -To know หรือหยั่งรู้ – ต้องการรู้ ดังนั้น แม่มดจึงหมายถึงพวกที่ต้องการศึกษาหาความรู้ (ในศาสตร์ลึกลับเหนือธรรมชาติ) อาจจะด้วยแนวทางที่มีคุณธรรมหรือชั่วร้ายก็ได้ จะว่าไป แม่มดก็เหมือนนักวิทยาศาสตร์ที่เอาแต่สนใจค้นคว้าทดลองเพื่อหาความรู้โดยไม่เลือกวิธี และไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ความแตกต่างระหว่างแม่มดดำกับขาวคือ แม่มดขาวจะยึดศาสนาเป็นที่ตั้ง บางครั้งแม่มดขาวเองก็อาจก่อตั้งศาสนาสาขาใหม่ เพื่อชี้นำกลุ่มชน ให้ยึดหลักและแนวปฏิบัติที่ดีกว่าสำหรับชีวิต
แม่มดดำจะบูชาซาตาน รวมทั้งคลุกคลีอยู่กับภูตผีตัวร้ายต่างๆ อย่างเช่น แพน หรือ ลิลิธ-ราชินีแห่งรัตติกาล แม่มดดำมักจะแสวงหาความรู้ที่สลับซับซ้อนมากกว่าที่จะ แสวงหาความสงบแห่งจิตใจ ตามปกติแม่มดจะไม่สำแดงมนตราออกมาอวดใครง่ายๆ นอกจากเพื่อลองวิชา บางทีการทำหุ่นขี้ผึ้งจำลองคนบางคน แล้วเอาเข็มจิ้มเล่นเพื่อให้ทรมานนั้น ก็หาได้เกิดจากความแค้นของแม่มดหรอกครับ แต่เพื่อลองวิชาสนุกๆไปซะอย่างนั้นเอง
ถึงเป็นแม่มดก็ยังต้องกินข้าวครับ แม่มดเองต้องทำมาหากินเหมือนกับคนทั่วไป รายได้ของแม่มดส่วนใหญ่มาจากค่าตอบแทนในการทำพิธีไสยศาสตร์ และการขายเครื่องรางของขลัง โดยส่วนใหญ่จะไม่คำนึงว่าใครจะเดือดร้อนจากการกระทำนี้บ้าง เข้าข่ายเดียวกับบริษัทผลิตอาวุธสงครามครับ มีหน้าที่ผลิต ส่วนจะเอาไปฆ่าใครบ้าง มันก็เรื่องของคุณ
กว่าจะมาเป็นแม่มด…
แม่มดขาวส่วนใหญ่จะเรียนรู้ด้วยตนเอง อาจจะมาจากความใกล้ชิดกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตามธรรมชาติ หรือ จากคัมภีร์โบราณทางศาสนา แม่มดขาวบางคนอาจรับศิษย์สำหรับถ่ายทอดวิชา แต่ส่วนใหญ่แล้วจะไม่ ตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงครับกับแม่มดดำ แม่มดดำส่วนมากจะยินดีรับศิษย์ซึ่งส่วนใหญ่ศิษย์ของแม่มด จะได้รับสิ่งตอบแทนคือ ได้รูปร่างหน้าตาที่มีเสน่ห์สำหรับเพศตรงข้าม ชนิดที่ว่ากิ๊ก สุวัจนีชิดซ้ายไปเลย ทว่าใช่จะได้รับกันมาฟรีๆนะครับ สิ่งที่ต้องแลกกับรูปร่างอันอวบอึ๋มก็คือ การไม่สามารถมีทายาทได้ รางวัลของการเป็นแม่มดดำอีกอย่างก็คือ การมีอายุที่ยืนยาวเป็นร้อยๆปี ถึงอย่างนั้นก็เถอะครับ มนตร์ดำไม่ใช่ครรลองที่ถูกต้องตามธรรมชาติ แม่มดดำทุกคนมักจะพบกับจุดจบที่และทรมานเป็นส่วนใหญ่ ถ้าจะว่ากันตามหลักของชาวพุทธล่ะก็ คงเรียกได้ว่ากรรมตามทันมั๊งครับ เพราะทำร้ายชาวบ้านเค้าไว้มาเหลือเกิน
การเรียนวิชาแม่มดจะเริ่มตั้งแต่อายุเท่าใดก็ได้ นับตั้งแต่วัยสาวเป็นต้นไป ระยะแรกนั้นจะเริ่มจากคาถาง่ายๆ เช่น การใช้เวทย์มนตร์ทำเสน่ห์ การสาปให้พืชผลเ่ยวเฉาและเป็นโรค รวมถึงการมองเห็นอนาคต(ที่ร้ายๆ) พอวิชาแก่กล้าขึ้นหน่อย ก็มาถึงการทำให้ลอยตัวในอากาศ หรือ เหาะโดยไม่ต้องอาศัยไม้กวาด ขั้นต่อไปก็คือการแปลงร่างให้เป็น!ต่างๆ รวมไปถึงการฝึกคาถาขั้นสูงเพื่อให้มีอำนาจเหนือมนุษย์ทั่วๆไป ฝึกสำเร็จเมื่อไหร่ก็ออกเปิดสาขารับศิษย์ได้เลยครับ
ว่ากันว่า ความยากของการเรียนวิชาแม่มดนั้นมาจากการไม่มีตำรา ไม่ว่าจะเป็นพิธีกรรม สูตรยา หรือ เวทย์มนตร์ ล้วนต้องถ่ายทอดกันแบบปากเปล่า การจะเป็นแม่มดดำที่เก่งฉกาจได้ จำต้องอุทิศตนให้กับซาตานผู้เป็นนายแห่งความมืดเสียก่อน อิซโซเบล ดาวดี ( Isobel Dowdie ) แม่มดสาวผู้อื้อฉาวแห่งสก็อตสมัยศตวรรษที่ 17 เปิดเผยถึงพิธีกรรมของแม่มดว่า ผู้ที่สมัครใจจะเป็นแม่มดต้องไปยืนแก้ผ้าต่อหน้าพยานหลายคน โดยปฏิญาณตนด้วยท่าดังภาพประกอบ ว่าจะยอมเป็นข้าช่วงใช้ และขายวิญญาณให้กับซาตาน หรือมารร้ายจากโลกมืด
แม่มดจะแบ่งเป็นกลุ่มย่อยซึ่งเรียกกันว่าชมรมแม่มด โดยแม่มดสาวที่เข้ามาใหม่ จะได้เป็นแค่สมาชิกสมทบ เมื่อใดก็ตามที่สมาชิกถาวรตายลงจึงจะได้เป็นสมาชิกถาวร แม่มดแต่ละกลุ่มจะมีกัน 13 คนครับ เพราะถือเป็นเลขสวยงามสำหรับผู้บูชาความมืด กลุ่มแม่มดจะมาชุมนุมกันเดือนละครั้งในคืนวันเพ็ญ และรวมชุมนุมแม่มดกลุ่มต่างๆปีละสี่ครั้ง ล้วนเป็นวันสำคัญทางศาสนาทั้งสิ้น ได้แก่วัน Candlemas 2 ก.พ. วัน Walpergist Night (1พ.ค. วันต้อนรับฤดูใบไม้ผลิ) วัน Rammas Day (วันฉลองการเก็บเกี่ยวประจำปี) และครั้งสุดท้ายวึ่งเป็นครั้งที่สำคัญที่สุดของปี คือวันที่ 31 ตุลาคม อันเป็นวันฮัลโลววีนครับ
ตำนานของชาวบุโรปกล่าวว่า ใครที่เกรงกลัวแม่มดสามารถหลบหลีกได้ ด้วยการอยู่แต่ในบ้าน โดยเฉพาะในคืนที่พระจันทร์เต็มดวงหรือคืนที่พวกแม่มดมีงานชุมนุมประจำปี แม้ว่าแม่มดดำทุกคนจะไม่รังเกียจ หากบุคคลภายนอกจะเข้าร่วมพิธีด้วย แต่มีกฏข้อบังคับอยู่ว่า สมาชิกทุกคนจะต้องเปลือยกายหมด ต้องบูชาซาตาน มีการดื่มกินกันอย่างมูมมาม ตลอดจนเสพสังวาสกับใครๆในกลุ่มอย่างไม่รังเกียจเดียดฉันท์
แม้ว่าคนทั่วไปจะมีความเกลียดและกลัวแม่มด แต่ของขลังของแม่มดก็มีอิทธิฤทธิ์ชะงัดนัก มีเรื่องเล่าว่า เส้นใยจากเชือกที่เพชฌฆาตรใช้แขวนคอนักโทษ สามารถรักษาผิวหนังแตกหน้าท้องลายได้ชะงัดนักครับ สำหรับใครที่เบื่ออาการขี้บ่นของแม่ยายและเมียแก่ๆ สามารถไปขอราที่ขึ้นบนหลุมฝังศพกับแม่มด มาผสมน้ำให้พวกหล่อนดื่ม จากนั้นแม่เจ้าประคุณทั้งหลายจะว่านอนสอนง่ายขึ้นอีกเป็นกอง สำหรับใครที่มีเมียชอบเที่ยว แม่มดก็มียาแก้ครับ ยาที่ว่าคือ!ของมัมมี่(ไปเอามาได้ยังไงฟะ?) รับรองกลายเป็นคนหงิมๆอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนไปเลย
กล่าวกันไปแล้วในตอนต้นนะครับ ว่าแม่มดมักจะไม่คำนึงถึงคุณธรรมใดๆทั้งสิ้น ขอเพียงมีคนว่าจ้าง แม่มดก็จะจัดการ “เชือด” เหยื่อให้มีอันเป็นไปสมประสงค์ของผู้จ้าง วิธีการที่นิยมกันคือสร้างหุ่นจำลองขี้ผึ้งขึ้นมา จากนั้นก็เอาเข็มปักตามอวัยวะต่างๆทีละเล่มๆ ครบสิบสามเล่มเมื่อไหร่ก็เป็นอันตายเมื่อนั้น
ไม่ว่าแม่มดจะมีจริงหรือไม่ก็ตาม ในยุคกลางของยุโรปหรือที่เราเรียกกันว่ายุคมืดนั้น มีการล่าแม่มดขนานใหญ่ สมมุติว่าเกิดเหตุผิดธรรมชาติขึ้นในท้องถิ่น เช่นฝนไม่ตก มีโรคระบาด สิ่งแรกที่คนสมัยนั้นจะนึกถึงก็คือแม่มด พวกชาวบ้านจะระดมกำลังกันตามหาผู้ต้องสงสัย และส่วนใหญ่มักหาแพะรับบาปพร้อมหลักซานได้จำนวนหนึ่ง แม้ว่าบางทีหลักฐานนั้นจะดูตลกๆ เช่นแค่เลี้ยงหมากับแมวไว้ในบ้านก็ตาม หญิงแก่ไร้ญาติบางคน ซึ่งมีแค่แมวตัวเดียวเป็น!เลี้ยงคลายเหงา มักถูกหาว่าเป็นแม่มดและถูกลากมาเผาประจานทั้งเป็นอย่างน่าเอน็จอนาถ หญิงสาวบางคนที่สวยเกินไปก็โดนข้อหานี้ด้วยครับ เพราะสงสัยว่าจะเอาวิญญาณเข้าแลกกับเรือนร่างอันน่ามอง แถมผู้ชายในสมัยนั้นยังชอบทารุณกรรมผู้หญิง โดยยกข้ออ้างจากไบเบิลขึ้นมาอ้างว่า “สูเจ้าจะต้องไม่ทรมานแม่มดด้วยการปล่อยให้มีชีวิต” -Thou shlt not a suffer a witch to live
ก็เวรน่ะสิครับคราวนี้ มีการเฆี่ยนประจาน การทรมานด้วยวิธีต่างๆนาๆที่จะนึกออกได้ ใครที่ทนการทรมานไม่ไหวก็จำต้องรับสารภาพ เพื่อจะได้ตายด้วยวิธีที่ไม่ทรมานนั่นคือการเผาทั้งเป็น!!
เทศกาลล่าแม่มด -*-
พอเอ่ยถึงแม่มด พ่อมด เราๆ ท่านๆ ก็คงนึกถึงภาพอย่างเดียวกัน คนแก่จมูกงองุ้ม คางแหลม ผมกระเซิง ขี่ไม้กวาดบินผ่านฟ้าในยามรัตติกาล หรือไม่ก็ กำลังกวนส่วนผสมอะไรซักอย่างในหม้อยักษ์ ที่ส่งควันสีฟ้าอมม่วงขโมงไปหมด ครับ… นั่นคือภาพจากเทพนิยายหรือนิทานปรัมปรา ที่เอาไว้อ่านให้เด็กๆหรือที่รักฟังก่อนนอน แต่ทว่า เรื่องราวเหล่านี้ กลับเป็นผลให้หญิงสาวธรรมดาๆ ล้มตายราวกับใบไม้ร่วง กลายเป็นแม่มดที่ถูกประหัตประหารอย่างไร้มนุษยธรรม นับศตวรรษต่อศตวรรษเลยทีเดียวเชียวครับ
จดหมายจากพ่อ..
จดหมายฉบับหนึ่ง ที่นายกเทศมนตรีแห่งแบมเบิร์ก เขียนถึงลูกสาว ในเดือนกรกฎดาคม ค.ศ. 1628 แสดงให้เห็นถึงความทุกข์ทรมาน อันเนื่องมาจากกระบวนการไต่สวนและลงโทษแม่มด ซึ่งนับว่ามโหดเกินกว่ามนุษย์จะกระทำต่อกัน มาดูเนื้อหาในจดหมายไหมครับว่า ผู้เคราะห์ร้าย ต้องประสบชะตากรรมใดบ้าง
“ลูกรักของพ่อ ฟังคำสารภาพของพ่อก่อนที่จะตาย มันเป็นเรื่องโกหกหลอกลวงที่กุขึ้นมาทั้งสิ้น โอ! พระผู้เป็นเจ้า โปรดช่วยลูกด้วย ลูกถูกบังคับให้พูดออกมาเพราะหวาดกลัวต่อการทรมาน ซึ่งลูกทนมานานแล้ว ไม่มีใครจะรอดจากการทรมานนี้ไปได้หากไม่สารภาพ ไม่ว่าจะเป็นคนดีสักเพียงใดก็ต้องสารภาพว่าเป็นแม่มด พ่อมด… เพื่อไม่ให้เลือดต้องหลั่งรินตามเล็บมือ เล็บเท้า และทุกๆส่วนของร่างกาย!!”
… นี่คือจดหมายฉบับสุดท้าย เพราะหลังจากที่เชียนจดหมายฉบับนี้อย่างลับๆ นายกเทศมนตรีก็ถูกประหารชีวิตในข้อหาที่ว่าเป็นพ่อมด ในยุคนั้นชาวยุโรปนับไม่ถ้วนถูกสังหาร ตามเหตุการณ์ที่เรียกว่า “ความหวาดผวาแม่มด” (The Great Witch Panic) ใครหนีได้ก็หนีไป แต่ถูกจับแล้วก็อย่าหวังว่าจะรอด แถมถกบีบให้ซัดทอดกันไปอีก เหตุการณ์ทมิฬนี้เริ่มมาตั้งแต่คริสศตวรรษที่ 15 จนเลย 16 ไป เรียกได้ว่า บูมข้ามศตวรรษ เลยก็แล้วกัน
อันที่จริงไม่มีใครสนใจเรื่องพ่อมดแม่มดมาก่อนสมัยกลางหรอกนะ แล้วก็ไม่ใช่ว่า ไม่มีพ่อมดแม่มดมาก่อนหน้านี้เอาเสียเลย เพราะพ่อมดแม่มดนั้น มีมาก่อนที่มนุษย์เราจะรู้จักบันทึกประวัติศาสตร์เลยด้วยซ้ำ จนมาถึงยุคกลางนี่แหละครับ คนถึงได้ตื่นตัวเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะความเชื่อที่ขัดแย้งกับคริสตศาสนานั่นเองครับ
เดิมที เมื่อเจ้าหน้าที่บ้านเมืองเข้ามาจัดการ กับพวกแม่มดหมอผี ก็เริ่มจากการกล่าวหาว่า ทำเวทย์มนตร์กับคน หรือ พืชผลเป็นรายๆไป แต่การประหัตประหารเหล่าแม่มดอย่างป่าเถื่อนนั้น เริ่มต้นมาจากการพิพากษาของศาลที่สนับสนุนโดย พระสันตะปาปา ที่จัดตั้งขึ้นในคริสศตวรรษที่ 13 เพื่อกำจัดพวกนอกรีตอัลโบเจนเชียน หรือชาวเมืองอัลบี ทางตอนใต้ของฝรั่งเศส อย่างที่เราทราบกันดีครับ ว่าสมัยก่อนนั้น พระสันตะปาปาหรือโป๊บ ทรงกุมอำนาจที้งการเมืองและศาสนาไปพร้อมๆกัน เพราะฉะนั้นในคริสตศตวรรษที่ 13 จึงมีบรรดาเจ้าหน้าที่บ้านเมือง ที่มีโป๊บหนุนหลังเที่ยวไปสอบสวนระรานพวกอัลโบเจนเชียน แล้วก็ทำเลยเถิดไป กลายเป็นการเข่นฆ่าพ่อมดแม่มดเทียมกันอย่างสนุกมือแต่สยองใจไปแทน
อ่านมาถึงตรงนี้ หลายๆท่านอาจจะถามขึ้นมาว่า เอ… แม่มดพวกนี้ไปทำอะไรให้ชาวคริสต์เขาหวาดผวานะ ถึงได้จงเกลียดจงชังเฝ้าเผาผลาญทำลายล้างแบบนี้ คำตอบของเรื่องนี้ก็คือ ทางศาสนจักรคิดว่า แม่มดเหล่านี้ คือสมุนผู้สมคบคิดกับซาตาน ร่วมมือกับพวกปีศาจจนกลายเป็นองค์กรมืด ที่ต้องการจะทำลายศาสนจักรและชาวคริสต์ให้สิ้นซาก
ความคิดบ้าๆใช่ไหมครับ บ้าชัดๆ.. แต่ว่า แนวคิดนี้เกิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1335 โดยมีการตั้งคณะกรรมการสอบสวนขึ้นที่เมืองตูลูส ประเทศฝรั่งเศส บันทึกของคณะลูกขุนอ้างความเชื่อของบรรดาหญิงที่ถูกกล่าวหา ที่ว่าเจ้าแห่งปีซาจที่มีอำนาจเทียบเท่าพระเจ้าและยังเป็นผู้ปกครองโลกใบนี้ พวกหล่อนบอกว่าได้ทำสัญญากับซาตาน และมีเพศสัมพันธ์กับเหล่าปีศาจที่แปลงร่างมาในร่างแพะตัวผู้
นอกจากนี้ พวกหล่อนยังได้ลบหลู่ดูหมิ่นพิธีรับศีลศักดิ์สิทธิ์ (Holy Communion) ตามคำบัญชาของซาตาน และเคยพบปะสมาคมระหว่างแม่มดในวันแซบบัท (Sabbat) ซึ่งถ้าเป็นแซบบัทของชาวคริสต์ จะสะกดว่า Sabbath แทนครับ และมักจะเป็นวันเสาร์หรืออาทิตย์ มีที่มาตั้งแต่สมัยโมเสสหรือบัญยัติสิบประการ ที่โมเสสรับคำบัญชาจากพระเจ้ามาบอกพวกยิวว่า ให้วันที่เจ็ดของสัปดาห์เป็นวันพักผ่อนซึ่งหมายถึงวันเสาร์ และกลายเป็นวันอาทิตย์ในเวลาต่อมา แต่วัน sabbat ของพวกแม่มดนี้เป็นทุกคืนวันศุกร์ครับ และเป็นวันรื่นเริงตามแบบชาวแบคคานาเลี่ยนที่แสนจะไร้ยางอาย
สงสัยไหมครับ ว่าแบคคานาเลียคืออะไร คำๆนี้หมายถึงเทศกาลเฉลิมฉลองของชาวโรมันโบราณ เพื่อบูชาเทพแห่งความมึนเมาแบคคัส หรือชื่อกรีกว่า ไดโอนิซัส พระองค์เป็นเทพแห่งเหล้าและทรงเป็นผู้พบองุ่น จึงไม่น่าแปลกเลยว่าวันแซบบัทของพวกพ่อ(แม่)มดนั้น เป็นวันที่ซัดเหล้ากันอย่างเต็มที่ และมั่วเซ็กส์ชนิดไม่ลืมหูลืมตา นับว่าบัดสีและไร้ยางอายอย่างที่สุดเลยครับ
ในวันนี้ แม่มดจะพากันท่องคำสาป หั่นชิ้นส่วนของคนตายและ!ต่างๆ ผสมกับเศษผ้าจากศพที่ถูกแขวนคอต้มเปื่อยกับสมุนไพรมีพิษ นอกจากนี้ยังขโมยทารกแรกเกิดมากินกันเป็นของหวานซะอีก เท่านั้นยังไม่พอ พวกเขายังทำให้แกะของชาวบ้านป่วย พืชผลเสียหาย และฆ่าคนโดยละลายหุ่นขี้ผึ้งที่มีเศษเสื้อผ้าของเหยื่อเคราะห์ร้ายนั้นด้วย
เชื่อไม่เชื่อไม่ว่ากัน เป็นความคิดส่วนบุคคลนะ
บทความแนะนำ
