ย้อนดู ทรงผมโบราณ ของหญิงชาวสยามในอดีต

จากเรื่องเครื่องสำอางของผู้หญิงในยุคอดีตว่าเขาใช้อะไรแต่งหน้า มาที่เรื่องทรงผมกันบ้าง สังเกตมั้ยคะว่าในละครบุพเพสันนิวาส ทรงผมของเหล่าบรรดานักแสดงหญิงจะมีความแตกต่างกัน แต่ละทรงมีชื่อเรียกว่าอะไร ไปทำความรู้จักกันค่ะ

ทรงผมโบราณ ของหญิงชาวสยามในอดีต

ทรงมหาดไทย

ผมทรงมหาดไทยเริ่มมีในสมัยอยุธยา ช่วงเวลานั้นมีศึกสงคราม จึงต้องเตรียมผมให้พร้อม เพื่อที่ผู้หญิงจะปลอมตัวเป็นชายได้กลมกลืน โดยมหาดไทยตอนนั้นเป็นการทำผมแทรกกลางและผู้หญิงจะตัดผมให้สั้น บ้างก็โกนรอบศรีษะเหลือแทรกกลางไว้ จนมาถึงยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น ศึกสงครามไม่มีมากเท่า แต่ก็ยังมีอยู่ ผู้หญิงยังคงนิยมไว้ทรงมหาดไทย แต่ด้วยความที่รักสวยรักงามจึงมีการไว้ผมยาว หรือปล่อยปอยผมออกมาด้วย

ทรงผมปีก หรือตัดผมขูดหัว

ในช่วงสมัยรัชกาลที่ 4 ได้รับอิทธิพลจากตะวันตก เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงการแต่งตัว และทรงผม โดยทรงผมปีกนี้จะโกนหรือตัดสั้นโดยรอบ และปล่อยผมไว้ยาวพอประมาณ บริเวณตอนบนและกลางศีรษะหวีเสยตั้งขึ้น มีการกันไรผมบริเวณรอบวงหน้าและไว้จอนยาวสองข้างใบหู บ้างก็ว่าทรงผมปีกนี้มีมาแต่สมัยอยุธยา โดยผมปีกอาจจะกลายเป็นทรงได้ดังนี้
– ผมปีก ด้านบนไว้สั้น กันไรจุกให้ขาว รอบโกนหัว
– ผมปีก ด้านบนไว้สั้น กันไรจุกให้ขาว รอบโกนหัว ไว้จอนหูยาว ไล้ด้วยขึ้ผึ้งจนแข็ง
– ผมปีก ด้านบนไว้ยาวแต่ไม่มาก พอแสกได้ รอบไว้ยาวประบ่า

ทรงดอกกระทุ่ม

ตัดผมทั้งศีรษะแล้วปล่อยให้ยาวชี้ขึ้นมาเล็กน้อย คล้ายดอกกระทุ่ม ตัดผมด้านท้ายทอยให้สั้นขึ้นและหวีเสยด้านหน้าให้ตั้งสูง จับด้วยน้ำมันตานีหอมให้อยู่ทรง และจะไม่มีการทัดหรือตกแต่งทรงผมด้วยดอกไม้สด เนื่องจากมีข้อบัญญัติในกฎ มณเฑียรบาลมาครั้งกรุงศรีอยุธยาแล้วว่าห้ามการทัดดอกไม้ อาจเป็นเพราะมองดูว่างามเกินจริตขาดความสุภาพเรียบร้อย หากสตรีผู้ใดทัดดอกไม้ในเขตพระบรมมหาราชวังจะต้องลงโทษให้นำดอกไม้นั้นมายีบนศีรษะ บ้างก็ว่าทรงดอกกระทุ่ม พัฒนาการมาจากผมปีกที่ไว้ยาวแล้วเสยเส้นผมทั้งหมดไปด้านหลัง โดยแบ่งดังนี้
– ทรงดอกกระทุ่มสั้น
-ทรงดอกกระทุ่มยาวท้งศรีษะ

โซงโขดง

โซงโขดงเป็นที่นิยมเรื่อยมาจากยุคสุโขทัยจนถึงอยุธยาตอนต้น เป็นทรงผมยาวเกล้าเป็นมวยอยู่กลางศีรษะ สันนิษฐานว่าช่วงเวลานั้นนั้นอยู่กันด้วยความร่มเย็นเป็นสุขจนมีคำว่าในน้ำมีปลา ในนามีข้าวไพร่ฟ้าหน้าใส ผู้หญิงไทยยังไว้มวยเกล้า แล้วรวบขึ้นไปเกล้าบนกระหม่อม รัดเกล้าเป็นห่วงยาวๆ มีเกี้ยวหรือพวงมาลัยสวมโดยมาก

ที่มา: www.phahurat.com, tongthanim