จากบทความ “เปิดความหลอน วิปลาส เรื่องจริงที่ไม่อาจลืม | สู่ละครเวที วิปลาส A Moonless Night มข.” ที่ Campus-star.com ได้นำมาฝากในวันก่อน จาก Twitter ของ ช่างภาพสายแล๊วว ที่โพสต์ไปเมื่อ 13 พ.ย. 2560 และมาต่อให้จบในวันที่ 5 ม.ค. 61 ทั้งภาพ คลิป เนื้อหาข่าวนั้น ทำให้หลายคนขนลุกไปตามๆ กัน และตามหาต้นตอความเป็นมาของเรื่องราวสุดหลอน ยอดวิวที่ดูคลิปกว่าล้าน ซึ่งความเกี่ยวข้องต่างๆ เรารวมมาให้อ่านที่นี่ค่ะ (หรือติดตามอ่านได้ที่ Twitter ที่ #วิปลาส นะคะ)
ย้อนเรื่องเล่า ละครเวที วิปลาส
“ฆ่าลูก…บูชาพระอินทร์” ข่าวที่เกิดขึ้นที่ ต.แพงพวย อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี วันที่ 4 ตุลาคม 2547 ที่คนในครอบครัวประกอบไปด้วย “ยาย ป้า แม่ น้า” ได้ฆ่าปาดคอลูกสาววัย 12 ขวบเพราะเชื่อว่าจะช่วยขจัดสิ่งชั่วร้าย แล้วดวงวิญญาณของเด็กจะไปสวรรค์
นางรำหน้าศพ
“แม่รำสวยมั้ย ตอนเป็นสาวแม่เคยเป็นนางรำหน้าศพด้วยนะ”
…การร่ายรำที่น่าขนลุกในละครเวที วิปลาส หลายคนได้ดูในคลิปแล้วมักคิดว่า .. เค้าไม่ได้โดนผีสิงขณะรำใช่ไหม
ข้อความจาก Twitter
เมื่อวันที่ 13 พ.ย. 2560 ช่างภาพสายแล๊วว ได้ทวีทข้อความเล่าเรื่องราวความเป็นมาของความหลอนในวันวาน ดังนี้ (คัดลอกและเรียบเรียง ตัดตอนใหม่เพื่อให้อ่านง่าย)
1 ละครเวทีเรื่องนี้สร้างจากคดีฆาตรกรรมชื่อดังของประเทศไทยเมื่อหลายปีก่อน เรื่อง ฆ่าลูกบูชาพระอินทร์…
2 เรื่องมีอยู่ว่า ตามฉบับของพี่วิสกี้เลอฟองเบียร์ ผู้ประพันธ์ละครชื่อดัง จะแบ่งปีเป็นช่วงๆ ว่าปีนี้ทำละครแนวนี้แนวนั้น จนมาถึงช่วงเวลาที่ทำละครแนวหลอน ซึ่งในปีนั้นมีอยู่หลายเรื่องให้ตัดสินใจ จนมาถึงเรื่องวิปลาส บทเรื่องวิปลาส พี่วิสกี้ร่วมกับ ทีมดารากายาในการประพันธ์บท
3 ความรู้สึกแรกที่ทุกคนแสดงออกมาหลังจากรู้ว่าทำเรื่องแนวหลอน คือสีหน้าเหมือนคนเจอผี .. ถ้าใครที่เคยทำละครเวทีกับคณะมนุษย์ฯ มข. จะรู้ห้องละครเวทีคือ ห้อง 2213 ที่ทาสีดำสนิท ในตอนหลังนั้นมีตำนานหลายเรื่องพอสมควร คนจะเรียกห้องนี้ว่าห้องเชียร์ดำ
8 พอเราได้บทละครที่นิ่งพอสมควร ก็เข้าสู่ช่วงการทำการโปรโมต และการโปรโมตของละครคณะเราก็คือ การทำเทรลเลอร์ (Trailer ตัวอย่างหนัง) โดยใช้คนแสดงจริง ใช้สถานที่ที่คล้ายกับบรรยากาศในละครเวทีที่สุด ช่วงถ่ายทำเทรลเลอร์ได้มีการจัดเตรียมลำดับเหตุการณ์ของเทรลเลอร์ไว้ล่วงหน้า แล้วระยะเวลาหนึ่ง
9 ช่วงนี้เรียกได้ว่า เป็นการเปิดความหลอนของการเข้าสู่เนื้อเรื่องเลยจริงๆ พวกเราเลือกเมืองเชียงคานเป็นที่ถ่ายทำเทรลเลอร์ โดยเริ่มถ่ายจากตัวเมืองเลยก่อน จึงเข้าสู่เมืองเชียงคาน
10 ตลอดช่วงเวลาที่ถ่ายทำ รวมถึงการแสดงบนเวทีจริง #วิปลาส เรียกได้ว่าเป็นความบังเอิญที่ลงตัวผสมผสานกับความสยองอยู่ตลอดเวลา
11 เริ่มการถ่ายทำเทรลเลอร์ตามลำดับที่เราวางแผนไว้ โลเคชั่นแรก คือ บ้านพักในเมืองเลยของผู้ประพันธ์บทเรานั่นเอง ทุกคนเตรียมพร้อมมาก เสื้อผ้าหน้าผม ฉาก อุปกรณ์ การซ้อมบทเตรียมเข้าหน้าเซ็ท และแล้วปัญหาใหญ่ก็เกิดขึ้น
… ลืมขาตั้งกล้อง
ช่างภาพสายแล๊วว 13 ความรู้สึกแบบเฟลหน่อยๆ สายตาก็มองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาอะไรมาทดแทนขาตั้งกล้อง สิ่งที่เห็นคือ… ขาตั้งกล้องเก่าๆ ไม่มีฟังชั่นๆ อะไรเหมือนขาตั้งกล้องปัจจุบัน เป็นขาตั้งกล้องที่น่าจะมีมานานมากพอสมควร เพราะเก่าและฝุ่นเกาะมากๆ วางอยู่กับพื้นข้างๆ จักรเย็บผ้าเก่าที่ใช้เป็นอุปกรณ์ในการถ่าย
14 ซึ่งจุดนี้ เจ้าของบ้านเองยังไม่รู้เลยว่า บ้านตนมีขาตั้งกล้องตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็มองหน้ากันแบบเอ๋อๆ แล้วจึงเริ่มถ่ายทำกันแบบจริงจัง (ในภาพคือการเซ็ทฉากขึ้นมาใหม่ ให้เป็นซีนของนวลจันทร์ตัวละครหลักในเรื่องที่มีอาชีพเย็บผ้ากำลังแก้ผ้าของลูกค้าอยู่)
13 พ.ย. 2560
ช่างภาพสายแล๊วว 🔥 @nattikorn_ph .. เดี๋ยวเล่าต่อ ต้องใช้เวลาเรียบเรียงนิดหน่อย
หลังจากหยุด Tweet ไป ก็เริ่มต้น Tweet ใหม่อีกครั้งในเดือนมกราคม 61
5 ม.ค. 2561
15 ระหว่างที่ขับรถไปเรื่อยๆ และคุยกับ ผกก. และผู้เขียนบท แล้วก็ดู Story board ไประหว่างทาง ผมพูดขึ้นมาว่า “จอดตรงนี้ได้ไหม ตรงหน้าวัดเนี่ย สะพานนี้โอเคอยู่นะ” สะพานนี้เป็นสะพานอยู่ตรงข้ามวัด เราเดินลงไปดูโลเคชั่นกันแล้วก็พูดกันว่า เอออ ในเรื่องเนี่ยมันมีซีนนางเอกเดินตากฝนตกนะ…
ฝนตก สะพาน ความบังเอิญ
16 จากนั้นฝนก็ตกลงมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ฉากฝนตกที่นวลจันทร์เดินข้ามสะพาน เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึงจริงๆ แค่คิดว่าอยากให้ฝนตกก็ตกลงมาทันที ถึงกับเตรียมร่มกันไม่ทันเลย ตอนนั้นวุ่นวายมากๆ
17 เราถ่ายต่อกันจนแสงเริ่มหมดที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ผมมองไปที่บ้านพักครูหลังหนึ่งช่วงเวลาพลบค่ำ ระเบียงบ้านพักครูมันย้อนแสงสวยมากๆ อยากให้นางเอกไปยืนรำบนนั้นจัง แต่บ้านมันเก่ามากๆ จนกังวลว่าจะถ่ายได้หรอ จะเข้าไปยังไง เรายืนกันอยู่หน้าบ้านหลังนี้ สักพักมีเด็กชายประถมสองคนเดินออกมา…
18 เด็กชายประถม 2 คนเดินออกมาจากหลังบ้านพักครูหลังนี้ ทุกคนตกใจสะดุ้ง แล้วน้องก็พูดขึ้นมาว่า “จะเข้าไปข้างในหรอครับ ประตูมันล็อกนะ” พวกเราก็เลยถอดใจแล้วแหละ โอเคหาโลอื่นยังพอทัน “แต่..เนี่ยหน้าต่างไม่ได้ล็อกนะ..” น้องอีกคนพูดขึ้นมาพลางกับเดินไปเปิดหน้าต่าง
ช่วงเวลาผีตากผ้าอ้อม
19 “ต้องปีนเข้าไปหรอครับ จะไหวไหมน้อ…” แล้วนางเอกของเราพูดขึ้นมาว่า “ปีนได้ พี่สบายๆ เดี๋ยวพี่เข้าไปคนเดียวได้ไม่เป็นอะไร ทุกคนกำกับกันอยู่ข้างนอกนี่แหละ” นาทีนั้นคือก็อึ้งๆ ในสปิริทอยู่นะ ซีนนี้ก็ได้เริ่มการถ่ายทำขึ้น… 5 4 3 2 1 Action !
20 นี่คือฉากที่ได้ ! ยอมรับว่าทีมงานทุกคนขนลุกกันมากๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และ น้องประถม 2 คนนั้นก็หายไปแบบไม่รู้ว่าไปตอนไหน ยังไม่ได้ถามเลยว่าบ้านอยู่ไหน ซีนสำหรับวันนี้จบลงอย่างงงๆ เจอแต่เรื่องช็อคๆ ทุกคนนั่งรถกลับบ้านพักแบบเงียบๆ
5 ม.ค. 2561
ช่างภาพสายแล๊วว : หลังจากเราทวิตเรื่องนี้ออกไปทั้งทีมงานและนักแสดง รวมทั้งผกก.และผู้ประพันธ์บท ทักแชทส่วนตัวหาเราหลายคนมากๆ และเล่าเรื่องเพิ่มเติมให้ฟังอีกหลายเรื่องที่เขาไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เรากำลังเรียบเรียงนะครับ ผ่านมา 3 ปีแล้ว แต่ความรู้สึกกลัวยังเหมือนเดิม
ย้ายสถานที่ถ่ายทำ บ้าน 2 ชั้น
21 ในคืนเดียวกันนั้นเอง เราได้ย้ายสถานที่ถ่ายทำ โดยขับรถเดินทางจากเมืองเลยมาที่เชียงคาน โดยพักอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งของเพื่อนผู้เขียนบท เจ้าของบ้านบอกว่า นานๆ จะเปิดบ้านหลังนี้ให้คนมาเช่าพัก พวกเรามาถึงบ้านก็จัดแจงที่นอนออกมาปู แล้วรีบพักผ่อนกันเพราะว่ารุ่งเช้าจะได้ถ่ายทำต่อ
22 บ้านพักหลังนี้เป็นบ้าน 2 ชั้นค่อนข้างเก่า โดยพวกเราพักกันแค่ชั้นล่าง และไม่มีใครกล้าขึ้นชั้นบนเลย บางคนก็นอนพักผ่อน บางคนก็ไปเดินเล่นในถนนคนเดินเชียงคาน บางคนก็ไปดื่มสังสรรค์เบาๆ ให้ทายว่าใครโดนดี
23 กลุ่มเพื่อนที่ไปดื่มกันกลับบ้านพัก มากลางดึกแล้วก็แยกย้ายพักผ่อนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทุ่งรุ่งเช้า.. “พวกแก… ไหนเจ้าของบ้านบอกว่าไม่มีคนอยู่วะ เมื่อคืนเค้ากลับมาจากดื่มเบียร์ เห็นลุงเดินขึ้นไปชั้นสอง” ทีมงานทุกคน ณ ตอนนั้นหันหน้าควับมองไปที่ชั้นสอง
ช่องมองโจร
24 “มึงเห็นเหมือนกูมั้ย…” “เออเห็น..” สิ่งที่พวกเราเห็นคือช่องสำหรับมองโจรจากชั้นสอง เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น พี่วิสกี้ผู้ประพันธ์บทได้กล่าวเสริมถึงเรื่องช่องมองโจรหลายอย่าง แต่มองยังไงมันก็น่ากลัว ช่องนี้ได้นำมาเป็นฉากหนึ่งสำหรับการถ่ายทำเทรลเลอร์ด้วย
25 “มึง..เป็นอะไรกัน เห้ย อย่าทำหน้ายังงั้นกูไม่โอเค” คนเดิมกล่าว ผมกับทีมงานบางส่วนนั่งคุยกันสักพัก จึงตกลงกันว่า เราควรขึ้นไปชั้นสอง ถ้ามีคนอยู่จริง ถ้าเป็นคนดีก็จะรบกวนเขา แต่ถ้าเป็นคนไม่ดี เราจะอันตรายนะ พวกเราจึงตัดสินใจไปชั้นสอง ปรากฎว่าไม่มีคนอยู่ เห้อใจชื้น แต่…
26 ที่ชั้นสองมี 3 ห้องนอน ไม่มีคนอยู่เลย และพื้นที่หน้าห้องนั้น และตรงมุมผนังห้องนั้นก็ไม่มีคนอยู่เช่นกันแต่…
โกศคุณทวดตายาย
27 แต่ … มีโกศคุณทวดตายายสองท่านนี้อยู่ ทีมงานตกใจหนักมาก ช็อคไปตามๆ กัน พวกเราจึงจัดเตรียมของมาไหว้ขอขมากันทันที…แล้วก็ขออนุญาตในการถ่ายทำที่บ้านหลังนี้ด้วย
รำดอกบัวถวาย
28 แล้วเราก็ได้ซีนตอนนางเอกกำลังรำดอกบัวถวาย ทุกอย่างพร้อมไปหมด ผู้กำกับต้องการอะไร มองซ้ายไม่เจอ ขวาก็เจอ หาตรงนี้ไม่เจอ ขยับไปอีกนิดก็เจอ ราวกับว่าสิ่งของทุกอย่างในบ้านหลังนี้ ถูกจัดมาไว้เพื่อให้เราถ่ายทำ
เตารีดโบราณ
29 หลังจากถ่ายทำซีนในบ้านไปหลายซีน และบังเอิญเจอสิ่งของนั่นนี่หลายอย่าง แบบที่ไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอ พีคสุดก็น่าจะเป็นเตารีดโบราณ ที่ใช้ถ่านจากฟืน ตอนเจอเตารีดนี้ก็คุยกันกับผู้กำกับว่า “ห้องนี้เราใช้ได้นะ ให้ตัวละครนึงถูกจับขังอะไรประมาณนี้อะ” ทุกคนก็เห็นด้วยว่าห้องนี้โอเค
30 เตารีดที่ว่านั้นได้ถูกนำมาประกอบฉากให้ดูมีเรื่องราวมากขึ้น พร้อมนะครับ 5 4 3 2 1 Action ! “เดี๋ยวก่อนๆ พี่ว่ามันแปลกไหมอะ คือโดนขังแต่ว่าเขาอยู่แบบเฉยๆ เลยหรอ ทีมงาน…ลองหาโซ่ในบ้านนี้ได้ไหมอะ” สิ้นเสียงตากล้องได้ไม่ทันไร ผู้ประพันธ์บทก็กล่าวขึ้นทันที
31 ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องบังเอิญเกินกว่า 3 ครั้งก็จะดูว่ามันแปลกเกินไปใช่ไหมครับ เกิดการท้าทายกันขึ้นครับ หลังจากที่หาอะไรก็เจออยู่หลายครั้ง แล้วความบังเอิญครั้งที่ 4 ก็เกิด “นี่ๆ นี่ไงโซ่” ผมถึงกับชะงักไปเลยตอนนั้น เสียงของทีมงานสักคนพูดขึ้นมาพร้อมกับเปิดฝาเตารีดโบราณอันนั้น
32 “เอ… ผมว่ามันแปลกอยู่นะครับคนอะไรจะเก็บโซ่ไว้ในเตารีด” ผมพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิดประมาณว่า เออ หลายครั้งเกินไปแล้วอะ ใครแกล้งหรือเปล่าไม่ตลกด้วยนะ “ไม่หรอก เป็นปกติของคนโบราณ เพราะโซ่จะทำให้เตารีดคงความร้อนได้นาน” พี่วิสกี้กล่าวเสริม
ฝนตก เรือแจว
ทีมงานกินข้าว บรีฟงานกัน อยากได้ฉากนั้นฉากนี้..
35 ซีนที่ว่านั้นคือ ซีนที่นางเอกยืนบนเรือแจวในกระแสน้ำเชี่ยวกลางสายฝน ฟังบรีฟจบก็ได้แต่นั่งมองตากัน “พี่ครับ นี่มันยากอยู่นะ” พลางพูดไปขำไป พอคิดเงินออกจากร้านมาเดินเล่นริมโขง ก็นั่นแหละอย่างที่คิดครับไม่ผิดหรอก ฝนตก…
36 “แก… แล้วเราจะไปหาเรือจากไหน ดูๆ ก็มีแต่เรือข้ามโขง ชั้นอยากได้เรือแจว” แคร่กแคร่ก เสียงพงหญ้าขยับๆ เรากับผู้เขียนบทมองหน้ากันเลยรีบวิ่งไปที่ท่าน้ำใกล้ๆ
37 “เอ้าลุง…ทำอะไรตากฝน”
“ลุงมาหาปลา”
“อ๋อ ลุงครับพวกผมกำลังถ่ายวิดีโอกันแล้วอยากได้ฉากที่คนยืนบนเรือตรงกระแสน้ำเชี่ยวๆแบบนี้ ผมจ้างลุงได้ไหม พายไปกลางแม่น้ำโขง เอานางเอกผมไปด้วย”
“ได้ๆ จ้างกี่บาทล่ะ”
“300 นะครับผมมีเงินไม่มาก”
“ไปเอานางเอกมาๆ ก่อนฝนมันจะหนักกว่านี้”
ฉากที่ได้
39 ซีนที่เชียงคานเรียกได้ว่าขนหัวลุกไปหลายตอนมากๆ จากนั้นเราจึงกลับมาถ่ายทำกันต่อที่ขอนแก่น โลเคชั่นต่อไปคือ โรงเรียนนครขอนแก่น ที่โรงเรียนแห่งนี้จะมีศูนย์วัฒนธรรมที่สร้างบ้านทรงไทยเก่าๆ ไว้หลายหลัง เราจึงเลือกที่นี่ในการถ่ายทำซีนต่อไป
41 เราได้ทำการคลุมดำเรือนนี้ทั้งหลัง แล้วจัดการจัดแสงจัดไฟ และทำพร้อมหลายๆอย่าง แต่พรอพหลายอย่างดูไม่ค่อยพร้อมในการทำโต๊ะหมู่บูชาสักเท่าไหร่ทีมงานจึงเดินขึ้นไปเรือนด้านหลัง เพื่อไปหาของเพิ่ม เปิดประตูเข้าไป…
42 สิ่งแรกที่เห็นคือ รูปปั้นผู้หญิงขาวโพลนยืนอยู่หน้าประตูเลย เสียงทีมงานคนนั้นกรี้ดออกมา ทุกคนต่างเป็นห่วงจึงกรูกันเข้าไปดู สภาพห้องเรือนที่ว่าคือใยแมงมุมเต็มไปหมด และมีของแปลกๆ วางกระจัดกระจาย
43 เราเลือกหยิบสิ่งนี้มาเอาจริงๆ เกิดมาอายุ 20 กว่าก็เพิ่งเคยเห็นรูปปั้นไม้แบบนี้ ทางอีสานหมายความว่าอะไรเราก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะไม่ได้มีอะไรพิเศษก็ได้ เราเลยกล่าวออกเสียงมาว่า พวกเราทีมงานขอนำสิ่งของไปใช้นะครับ สิ่งที่พวกเราทำคือไม่ได้บอกทีมเขียนบท และ ผกก.เลย ทำโดยวิสาสะล้วนๆ
โต๊ะหมู่บูชา
44 และแล้วโลเคชั่นโต๊ะหมู่บูชาที่อยากได้ก็เสร็จ ช่วงนั้นเวลาประมาณ 16.30 พวกเราต้องรีบถ่ายทำกันมากเพราะแสงจะหมดแล้ว อีกใจก็อยากให้มืดกว่านี้เพราะว่าจะได้สมจริงมากขึ้น ผ้าดำที่เอาคลุมเรือนมันเก็บแสงไม่มิดจริงๆ
45 และแล้วก็มืดสมใจอยาก ประมาณ 18.00 การถ่ายทำฉากนี้เป็นไปด้วยความหลอน เพราะว่าทุกคนต้องใช้สมาธิสูง และต้องการความเงียบ ทีมงานอีกกลุ่มก็ระดมกันจุดธูปเป็นกำๆ แล้วพัดเข้ามาทางด้านโต๊ะหมู่บูชา
46 หลังจากถ่ายทำเสร็จ ทุกคนก็ต้องรีบเคลียของกันอย่างรวดเร็ว เพราะไม่อยากให้มืดไปกว่านี้ และใจทุกคนคืออยากกลับแล้วไม่อยากอยู่ตรงนี้ จนกระทั่งถึงตอนเอาของไปคืนบนเรือนใหญ่หลังนั้น…
47 “เรียบร้อยมั้ยครับ” ทีมงานรุ่นพี่ถามน้องคนนึง
“เรียบร้อยค่ะคืนของแล้ววางที่เดิมเป๊ะๆแต่พี่…”
“ว่าไงๆ ”
“เดี๋ยวค่อยเล่านะคะ พี่…เรารีบกลับกันได้ยัง”
“อืมเนี่ยจะเสร็จละ ปะปะ”
“พี่…คือจำรูปปั้นหน้าประตูได้ไหม”
“เออ ทำไม… เชี่ย อย่าว่า..มึง..ไม่…”
48 “พี่…รูปปั้นนั้นหันหน้าไปอีกทาง หนูรีบวิ่งลงมาเลยเกือบตกบันได พี่อย่าเล่าให้ใครฟังนะ หนูกลัววว”
6 ม.ค. 2561
บ้านพักครูที่นวลจันทร์
58 มาย้อนเรื่องกันนิดนึงนะครับ จำบ้านพักครูที่นวลจันทร์ไปยืนรำบนนั้นได้ไหม หลังจากที่พวกเรากลับมาขอนแก่นได้ประมาณ 2 สัปดาห์ ก็มาทราบข่าวทีหลังครับว่า บ้านพักครูหลังนั้นเป็นบ้านร้าง มีครูเสียชีวิตที่นั่นชื่อครูปราณี ซึ่งในละครเรื่องวิปลาสนั้นก็มีตัวละครชื่อครูปราณีเช่นกัน
59 ที่น่าโล่งใจก็คือว่าเรามารู้ว่าเด็กประถม 2 คนนั้นยังมีชีวิตอยู่จริง แต่เรื่องนี้ยังไม่จบครับ… มีผู้อ่านท่านหนึ่งในเฟสเข้ามาอ่านและเสริมเกี่ยวกับบ้านหลังนี้ว่า ตอนตนไปทำกิจกรรมที่โรงเรียนนั้น ในตอนกลางคืน มีผู้หญิงยืนมองเธอมาจากหน้าต่างชั้นสอง
64 ที่นำมาเล่านี้ไม่ได้ตั้งใจจะลบหลู่หรือนำเรื่องมาเผยในด้านไม่ดีนะครับ ผมมีเจตนาที่ดีกับละครเรื่องนี้และให้เกียรติผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนทั้งที่มีชีวิตอยู่ล่วงลับไปแล้วครับ #วิปลาส
อ่านต่อทั้งหมดได้ที่นี่ twitter.com/nattikorn_ph
ติดตาม ดูคลิป Youtube : กาสะลอง การละคร
ตัวอย่าง เรื่องหลอนๆ
ทีมงานทำไฟต้องเดินสายไฟบนฝ้าเพดาน ทางทีมงานได้เปิดฝ้าออกแล้วล้วงมือเข้าไป ปรากฎว่ามีอีกมือนึงมาจับ ก็หลอนกันไป…
อ่าน เนื้อหาข่าว ลัทธิบูชาพระอินทร์
ที่มา : Youtube กาสะลอง การละคร , Facebook กาสะลองการละคร ละครคณะมนุษยศาสตร์ฯ มหาวิทยาลัยขอนแก่น